तिचं गाणं करावं म्हणून ती लोकांना भेटायला जायची स्वतःची CD आणि profile घेऊन. रियाज अखंड चालूच होता. तिला वाटायचं की organisers ते वाचतील, CD ऐकतील आणि आवडलं / नाही आवडलं तर कळवतील. पण असं काही घडत नव्हतं. काही दिवसांनी/ महिन्यांनी ती त्यांना phone करायची किंवा भेटायला जायची तेव्हा तिला मिळालेली उत्तरं फारच मजेशीर असायची.

युद्धाने सगळं मानवी जीवन उध्वस्त होईल, काहीही उरणार नाही. हे पदोपदी सांगूनही द्रौपदीने युधिष्ठिराला बोल लावले आणि भीम आणि अर्जुनाचा राग सतत जागृत ठेवला. द्रुपदाची कन्या, पांडवांची पत्नी, धृष्टद्युम्नाची बहीण असून देखील कायम कष्टप्रद जीवन घालवणारी अशी ही द्रौपदी.

भीष्माचं आयुष्य काही साधं सोपं सरळ नव्हतं. पदोपदी नवीन आव्हानं पेलत त्याने वाटचाल केली. तो तसा निःसंग होता. प्रपंचात राहूनही अलिप्त होता. कर्तव्याला कुठे चुकला नाही. कष्ट फार केलेत पण. दिवसेंदिवस तो आणखीनच विचारशील आणि आत्ममग्न होत गेला.

नुकतंच इव्ह क्युरी हिने मादाम क्युरी आणि पिएर क्युरी यांच्यावर लिहिलेलं पुस्तक वाचलं. मी डॉ अश्विनी भिडे-देशपांडे यांनी लिहिलेला मराठी अनुवाद वाचला. झपाटल्यासारखं वाचून काढलं आणि थक्क झाले. केवळ विज्ञान आणि विज्ञानाचाच विचार करणारं हे जोडपं. परस्परपूरक काम करणारी ही दोघं. स्वतःच्या आयुष्याचं ध्येय खूप आधी माहिती असणारं हे जोडपं.

सोळाव्या शतकात रामदास स्वामींनी मारुती स्तोत्र लिहिलं. त्यात " अणुपासोनि ब्रह्मांडाएवढा होत जातसे" ..असं लिहिलंय.. रसायनशास्त्र शिकताना.. अणू -रेणू..proton -neutron -electron याबद्दल ही शिकलो.

प्रत्येकालाच वाटत असतं की आपलं आयुष्य सुकर व्हावं . आपल्याला जेव्हा जे पाहिजे ते मिळालं पाहिजे. पण तसं मिळालं नाही तर माणूस सैरभैर होतो. मार्ग जितका कठीण तितकाच आपली स्वःताला आपली ओळख नव्याने होत जाते. आपण बरोबर की चूक हे येणारा काळ ठरवतो. पण आपण त्या क्षणाला सामोरं गेलो याचं समाधान हवं ना?

ज्याच्या जवळ जे असतं तेच तो इतरांना देतो. ज्याच्याजवळ आनंद असतो तो इतरांना आनंद देतो. जो सहृदय असतो तो इतरांना प्रेम देतो. ज्याच्याजवळ मत्सर असतो तो इतरांशी मत्सराने वागतो तर ज्याच्याजवळ तिरस्कार असतो तो इतरांशी तिरस्काराने वागतो.