whatsapp मुळे माणसं एका virtual वर्ल्ड मध्ये विसावली म्हणतानाच प्रत्यक्षात असणारी संवादाची भूक पण भागवायला लागलीत. लहानपणी सतत एकत्र असणाऱ्या मैत्रिणींचा एक ग्रुप तयार झाला आणि प्रत्येकीच्या आठवणींचे कप्पे पटापट उघडले. प्रत्येकीला धरमपेठच्या गल्ल्या दिसायला लागल्या . सुपेकरांकडे घातलेला धिंगाणा आठवायला लागला. होळीचं टाकं, गच्चीतले कार्यक्रम, शारदोत्सव, लहानपणीचे नाच , नाटकं, एकत्र बघितलेले रस्त्यावरचे pictures, TV आणि त्यावरचे प्रोग्रॅम्स ...लक्ष्मी नारायण मंदीर.. किती लडी उलगडायला लागल्या. नुसती धमाल.