व्यासांनी लांब लांब अशा शुष्क युध्दवर्णनाबरोबरच लालित्य पण तेवढ्याच ताकदीने मांडलंय त्यामुळेच काव्य म्हणून ते श्रेष्ठ ठरतं असं त्या म्हणतात. कोण कुठल्या वेळी कसा आणि का वागला याची कहाणी आणि इतिहास प्रत्येक ठिकाणी व्यासांनी लिहिलाय. त्यातून त्यांची उत्तुंग काव्य प्रतिभा दिसून येते. त्यात शरपंजरावर असलेल्या भीष्मांचे स्वगत आणि ऐन युद्धभूमीवर अर्जुनाला सांगितलेली गीता हे देखील आले.

पूर्वपीठिका सांगितल्यावर एकेका पात्राचं वर्णन केलं आहे. सुरुवात अर्थातच "पूर्ण पुरुष कृष्ण " यापासून केली आहे. देवकीपोटी जन्मलेला आणि यशोदेघरी वाढणारा हा नटखट बाळकृष्ण कंसाचा वध करतो आणि कालियामर्दन करतो. आपला पुत्र कोणीतरी दैवी आहे हे जाणवेपर्यंत हा बालक एखाद्या मानवी मुलाप्रमाणे लहानपणी सगळ्यांना सळो की पळो करून सोडतो, खोड्या करतो. राधेची मधुराभक्ती स्वीकारणारा , गोपींना वेड लावणारा कृष्ण युद्धात एकही शस्त्र हातात न घेता ब्रह्मांडाचं तत्वज्ञान सर्व जगाला सांगतो. केवढा मोठा आवाका. बुद्धीचा आणि व्यासांच्या कल्पनाशक्तीचा देखील.